یه شروع
یه پایان
یه قصه ی ناتمام
یه قصه
یه غصه
یه عالمه حرف های نگفته
این بالا
اون پایین
آسمون آبیه
این منم
اون تویی
با یه حصار گنده
قلب من
قلب تو
کجاست تو این بیابون؟
شب هایم
شب هایت
خفته تر از روزهامون
تو رفتی
من می رم
هر یک به خانه ی خود
می سوزیم
هرکدام
از غم هجرت در خود
دست من
قلب تو
یخ زده ز سرما
تنهایی
بی کسی
دوست شده با ما دوتا
...
بقیه ی شعرم یادم نمیاد!فکر کنم پشت حصار اشک ها اسیر شده اند!