دست هایمان در دست هم بود و در کوچه های فدک قدم می زدیم
تعریف می کردیم و می خندیدیم
با صدای خش خش یرگ های پاییزی از خواب پریدم
نگاهی به اطرافم کردم. تنها بودم
بغض گلویم را گرفت
یعنی همه این ها خواب بود؟
ولی از ان شب به بعد دست های من بوی گل گرفته است
بوی رایحه خوش وجودت
انگار ساعت ها گلی در دست داشته ام
تقدیم به خوش بو ترین گل باغ فدک:
دختر خاکستری
عقاب فاتح قله های زندگی باش
و مسافر صبور دشت های بیکران!
این را مادر به من گفت هنگامی که هنوز متولد نشده بودم
و هیچ گاه نتوانستم به حرفش عمل کنم
چرا که در سه ماهگی سقط شدم!
عمریست می خندند به من ادم ها
و من ارام برای خدایم می گریم شب ها
عاشق بودنم را به تمسخر می گیرند ادم ها
خدایم ارامم می کند و مرا مژده رسیدن به یار می دهد
من ارام می شوم
و یک عاشق سینه چاک
اماده برای مورد تمسخر قرار گرفتن
از صدای ریزش باران بیدار شدم
به زیر باران رفتم تا وضو بگیرم و بخواهم که بدی هایم را بشوید
سپس که پاک شدم به اسمان نگاه کنم و به سوی خدا لبخندی بزنم
تا کوچکترین فاصله ی بینمان نابود شود
و با هم زیر باران قدم بزنیم
ولی انگار باران ها نیاز است تا گناهان گذشته ام پاک شوند
و هنوز انگار لیاقت زیر باران با تو بودن را ندارم
مردیخی-تهران
تقدیم به دختر خاکستری
مه چیست؟
شاید ابرهایی از خیال های یک آدم خیال پرداز باشد...
شاید تکه هایی از ریش بابانوئل باشد که باد آنها را برده...
شاید بخار دهان یک آدم در یک روز سرد باشد...
شاید بخاری باشد که از قوری بیرون می آید...
و شاید منم!!!!
منی که در انتظار دود شدم!
سادگی مرا ببخش که خویش را تو خوانده ام
برای برگشتن تو به انتظار مانده ام
سادگی مرا ببخش که دلخوش از تو بوده ام
تو را به انگشتر شعر مثل نگین نشانده ام
به من نخند و گریه کن چرا که جز نیاز تو
هرچه نیاز بود و هست از در خانه رانده ام
اگر به کوتاهی خواب خواب مرا سایه شدی
به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام
گلوی فریاد مرا سکوت دعوت تو بود
ولی من این سکوت را به قصه ها رسانده ام
دوباره از صداقتم دامی برای من نساز
از ابتدا دست تو را در این قمار خوانده ام
گناه از تو بود و من نیازمند بخششت
چرا که من در ابتدا تو را ز خود نرانده ام
گناهکار هر که بود کیفر آن مال من است
به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام