هنگامی که پژواک شکوهمند صدایت پیرامون قلبم پیچید
و طنین آتشین قلبت را شنیدم
زمانی که از فراسوی نگاهت مرا نگریستی
هنگامی که فهمیدم
خورشید را به شب
بهار را به پاییز
پرنده را به قفس نمی دهند
یاد تنگ بی ماهی شده
ماهی راهی شده افتادم
یاد آهوی آرام و رام
یاد صیادی بدون تیر و دام افتادم
یاد عشق آزادی رهایی ایمنی
یاد عشق زیبایی زلالی روشنی افتادم
و دوباره می گویم
با تو از تو می نویسم
تا بدانی قلب من به یاد تو می تپد
                                                 ...