گویند چون دشمنی خواهی با خودت جادوی عشق کن، که آن نهایت گناه باشد،هم

چون گناه دیوی که کار آدمیان به دست گرفت و اختیارشان سوزاند،از شر دل ناخوش

خودت پناه ببر به آسمان که چون آسمان بر تو خون گرید،عالم و آدم گویند فلانی زاده

فلانی در راه عشق دست به جادو زد ،اما سوختن همیشگی خودش را به تعجیل

انداخت .وچون سوختی و خاکستر شدی،روح تو نهالی می شود در جهنم،که چون

برآید و میوه دهد هر میوه آن قلب کبوتری ست خونین و هر خونی که بچکد،اشکی

ست که از چشم چکانده ای و بزرگان گویند آن که در راه عشق جادو کرد،شمشیر

کشید بر خودش و آن که جادو شد،نادانی ست که عاشقی فراموش کرده است.