کمک به عشق،کمک به خدا

خدا فرشته ای فرستاد تا گوسفند بیتاب را آرام کند.
فرشته آمد و نوازشش کرد و گفت:چقدر قشنگ است این که قرار است خودت را
ببخشی تا زندگی باز هم ادامه پیدا کند.آدم ها سپاسگزار تو اند.قوت قدم هایشان
از توست.تاب و توانشان هم.تو به قلب هایشان کمک می کنی تا بهتر بتپد،قلب هایی
که می توانند عشق بورزند.پس مرگ تو به عشق کمک می کند.تو کمک می کنی
تا آدم امانت بزرگی را که خدا بر شانه های کوچکش گذاشته بر دوش کشد.
تو و گندم و نور ،تو و پرنده و درخت همه کمک می کنید تا این چرخ بچرخد،
چرخی که نام آن زندگی است.
گوسفند آرام شد و اجازه داد تا چاقو گلویش را ببوسد.او قطره قطره به خاک چکید،
اما هر قطره اش خشنود بود ،زیرا به خدا،به عشق،به زندگی کمک کرده بود.