برای تویی که قرار نیست فراموشت کنم

گفتم از خروار ها فکری که هر روز به ذهنم می رسند کدام عاقلانه تر است
گفت برو بابا دل خوش سیری چند
گفتم من عادت کرده ام هر روزم را با افکار گلی بگذرانم
گفت زندگی چیزی نیست که لب تاقچه عادت از یاد من و تو برود
گفتم عشق یعنی چی
گفت عشق صدای فاصله هاست.فاصله هایی که از نقره تمیز تر است
گفتم عاشق کیست
گفت عاشق یعنی دچار
گفتم راز آفرینش در چیست
گفت کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ
گفتم زندگیم از بهر چه خالیست
گفت زندگی خالی نیست.مهربانی هست.خدا هست .ایمان هست
گفتم خدا را کجا می توان یافت
گفت در همین نزدیکی.لایه این شب بو ها .پای آن کاج بلند
گفتم گذشته دردناک و آینده نا معلوم است
گفت زندگی آبتنی کردن در حوضچه ی اکنون است
گفتم حقیقت چیست
گفت هر آنچه را که تو باور کنی حقیقت است
گفتم خوشا بحال کسانی که به دنبال حقیقتند
گفت خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
گفتم راه خوشبختی از کدام طرف است
گفت خوشبختی خود راه است
گفتم فاصله من تا خوشبختی چقدر است

گفت فاصله تو تا گلی فاصله تو با خودت است