کیست که بتواند اتش بر کف دست نهد و با یاد کوه های پر برف قفقاز خود را سرگرم کند
یا تیغ تیز گرسنگی را با یاد سفره های رنگارنگ کند کند
یا برهنه در برف دی ماه فرو رود و به افتاب بیندیشد
نه
هیچ کس
هیچ کس چنین خطری را به چنین خاطره ای تاب نیاورد
از اینکه خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست
بلکه صد چندان بر زشتی ان ها می افزاید